Tien jaar geleden sprak ik met een collega over Almere. Hij woonde daar en vroeg zich af of die stad niets voor mij en mijn Lief was. Ik reageerde verbaasd. Almere? Wij naar Almere? Over mijn lijk! Almere associeerde ik met saai. Met beton. Met burgerlijkheid. In Almere was niets te doen. Almere was eentonig, doods, grijs, duf. Wie in Almere woonde was eigenlijk een beetje zielig.
Tien jaar later. Ik fiets langs het Gooimeer en geniet van de geur van het water. In het bos kwam ik net een hert tegen. Ik voel me vrij. Gisteren bezocht ik de nieuwe bibliotheek, dronk ik thee bij Drewes en at ik sushi bij Kimono. Almere is mijn thuis.
Ja hoor, dat is denk ik voor veel almeerders een herkenning. Ik kwam er met tegenzin wonen omdat mn ex hier al woonde. Toen de relatie uit ging was ik hier al ingeburgerd en wilde er niet meer weg. Het is gewoon lekker wonen hier, echt niet perfect maar veel mensen weten niet waar over ze het hebben als ze Almere afkraken.
BeantwoordenVerwijderenMooi hè! Als je Almere een kans geeft, dan kan het echt in Almere!
BeantwoordenVerwijderen@RvdV: precies, dat is wat me tegenstaat. Veel mensen hebben 'n uiterst negatief oordeel over Almere zonder dat ze er ooit geweest zijn. Maar ja, dat had ik zelf dus ook. Ooit.
BeantwoordenVerwijderen@Gerhard: :) :) :) Ik hoor het van veel mensen om me heen. "Ja we vonden Almere eerst niets, maar de woningen waren er goedkoop he... en nu willen we er nooit meer weg!"