Oude doos #1

Onbekend maakt onbemind

Aldus Jorritsma in de HP/De Tijd. Daar zit best iets in. Veel mensen die Almere ongezien een rotstad vinden, veranderen van mening als ze de stad leren kennen. Ik ben daar zelf een voorbeeld van. En - even tellen - zeker 8 vrienden die hier de afgelopen jaren ook zijn komen wonen. Terwijl zij ons eerst nog voor gek verklaarden.

Ik vind Almere leuk. Zo leuk dat ik het wel van de daken wil schreeuwen. Dat had ik bij eerdere woonplaatsen niet. En ik ben heus niet blind voor de dingen die in Almere níet goed gaan. Maar daar wordt al zoveel op gehamerd.

Toch merk ik dat heel hard roepen "Maar Almere is wél leuk!" mensen zelden overtuigt. Vriendin X. woonde jaren in het buitenland. Zij kende Almere alleen van horen zeggen. De stad leek haar maar niets. Mijn enthousiasme begreep ze niet. Vond ze zelfs wat irritant.

In december logeerde ze hier een paar dagen. Na drie dagen was ze 'om'. Gisteren hakte ze de knoop door. Ze gaat op huizenjacht.

Glad

Ik ga flink op mijn bek op het fietspad. Precies in de bocht waar ik al eerder viel. En ik ben niet de enige. 't Is verraderlijk glad. Later hoor ik dat het druk is op de eerste hulp. Ik vraag me af of dit echt niet anders kan. Waarom wordt er op doorgaande fietspaden niet gestrooid? Is dat zouttekort er nu nog steeds?

Dag R.!

Precies een jaar geleden overleed je. We hadden je een paar dagen eerder nog gezien. Het leek zo goed te gaan. Je had er weer zin in. Je maakte plannen voor een mooie toekomst. We planden een nieuwe afspraak. En toen was je weg.

Vandaag fiets ik langs je huis. Even denk ik je voor het raam te zien. Ik mis je, maar ik gun je je rust.

Dag!

Graffiti in Almere

Mijn eerste vriendje was graffitiartiest. Hij maakte kunst in opdracht. Niet te vergelijken met de lelijke krabbels die je in Almere alom aantreft. Op Twitter lees ik over Almeersegraffiti.nl. Zij willen meer kunst in Almere, en minder vandalisme. Dat is wel een blogje waard.

Almeerse primeur in Stadshart

Leuk: augmented reality in 't Almeerse Stadshart. Vanaf 10 februari kunnen ondernemers en consumenten in CityMall Almere via The Augmented Media Experience kennismaken met tal van nieuwe digitale interactieve media. 't Klinkt voor mij allemaal nog wat abstract, maar wel veelbelovend.

Lente

We fietsen naar vrienden in Buiten voor een zondagmiddagborrel. De hemel is blauw en het ruikt naar lente. Op een bankje geniet een oude vrouw van de zon. Het leven is goed.

De Kaasmakerij

Vanavond krijgen we eters. Na de boeuf bourguignon willen we een kaasplank serveren. Nu ben ik geen culinaire held en heb ik goed advies nodig. Bij De Kaasmakerij in Haven wordt er, ondanks de drukte, uitgebreid de tijd voor ons genomen. Na een tip van een vriend kwamen we hier vorig jaar voor het eerst. Jammer dat Almere op culinair gebied nog wat achter lijkt te lopen. Ik wil meer van dit soort fijne eetwinkels!

Almere Bereikbaar

Ik heb geen rijbewijs. Mijn Lief rijdt in een auto van zijn werkgever, maar die laten we zoveel mogelijk staan. We fietsen vaak en graag. Naar mijn werk reis ik per trein. Dat is geen onverdeeld genoegen. De treinen zijn vol, zeker in de spits.

Vandaag sta ik op een bedompt balkon. Omdat ik als laatste instapte heb ik een plekje bij de deuren. Hortend en stotend trekt de trein op. Als we Almere Poort passeren, vraag ik me af wat er gebeurt als de treinen over 2 jaar stoppen op 't nog te bouwen station. Volgens mij past er dan niemand meer bij. De verdubbeling van de Flevolijn is van de baan en ik heb de indruk dat de politiek zich voornamelijk bezighoudt met meer asfalt.

In Almere Vandaag las ik over nieuwe plannen van de Stichting Almere Bereikbaar. De huidige Flevolijn omzetten in een sneltram of metrolijn, en een nieuwe snelle spoorlijn langs de A6 met een station bij het Weerwater. Ik ben benieuwd of de discussie over de infrastructuur van Almere hiermee een nieuwe impuls krijgt. Volgens mij is dat nodig.

Almere heeft een glossy

Vandaag las ik voor 't eerst Lifestyle Almere, de glossy voor en door Almeerders. Ik had veel reclame en weinig inhoud verwacht. Dat viel me alles mee. De volgende editie ga ik zeker kopen.

Link: stadsdialoog Weerwater

Wat gaat er in de toekomst gebeuren met 't Weerwatergebied? Praat mee over de groei van Almere!

BoatHouse

We hebben iets te vieren. Lief stelt voor dat in BoatHouse te doen. Toen we hier een paar jaar geleden voor 't eerst op een doordeweekse avond kwamen, kon je een speld horen vallen. Nu is 't prettig druk. En ze zijn onderbezet. Het gezelschap van een paar tafels verderop heeft daar moeite mee en laat dat duidelijk blijken. Terwijl wij een extra wijntje drinken eist men verderop luidkeels korting 'voor het lange wachten'. Wat een gezeur. We kijken naar de lichtjes van Noorderplassen-West verderop, en dromen van lange zomeravonden op het terras. Wat een lekkere stek is dit toch.

Side by Side

We woonden in een maisonnette en toen in een flat en nu in een huis met een tuin. En we wonen hier heerlijk. Maar ooit zou ik in Side by Side willen wonen. Helemaal bovenin. Ik hou van ruimte en van uitzicht, en de rondleiding die we er ooit kregen smaakte naar meer...

Weerwater

Ik ken haar al mijn hele leven. Onze moeders waren vriendinnen en wij werden dat automatisch ook. Want zo gaat dat als je kind bent. Toen de vriendschap tussen onze moeders verwaterde, bleef de onze gelukkig bestaan. Sinds een paar jaar wonen we weer bij elkaar in de stad. Aangestoken door mijn Almere-enthousiasme kwam ze deze kant op. Vandaag fietsen we langs het Weerwater en kijken we naar de skyline van onze stad. "Ik wil hier oud worden," zegt ze. Ik hoop dat haar wens in vervulling gaat. De gezondheidsklachten die ze sinds twee jaar heeft zijn ernstig en weinig hoopgevend. Hopelijk fietsen we hier over jaren weer.

Almere. Mijn stad.

Tien jaar geleden sprak ik met een collega over Almere. Hij woonde daar en vroeg zich af of die stad niets voor mij en mijn Lief was. Ik reageerde verbaasd. Almere? Wij naar Almere? Over mijn lijk! Almere associeerde ik met saai. Met beton. Met burgerlijkheid. In Almere was niets te doen. Almere was eentonig, doods, grijs, duf. Wie in Almere woonde was eigenlijk een beetje zielig.

Tien jaar later. Ik fiets langs het Gooimeer en geniet van de geur van het water. In het bos kwam ik net een hert tegen. Ik voel me vrij. Gisteren bezocht ik de nieuwe bibliotheek, dronk ik thee bij Drewes en at ik sushi bij Kimono. Almere is mijn thuis.